ŞİİR

Birileri, kim bilmiyorum.. 

Kelebeklerde olan umudum

Rüzgâr olur uçar giderdi kaldırımlarında 

Ve yapayalnız uyandığında sen

Bütün pişmanlıklarınla dört duvar arasında

Ve affedilemediğin tek nokta

Kalbinde ki korkularla

Birileri, kim bilmiyorum 

Yırtılan gecede dipsiz karanlık*

Fısılda kelebeklere, aşk-

Güneşin olsun, aydınlık

Oysa hala ellerin saçlarımda

Yorgun melekler kalbinin izlerken

Sakla acılarını 

Gecenin zemininde ve kim, bilmiyorum

Kelebeklerden vazgeçtim 

Seni bana sevdiren ve sen  

Açtım, soldum, sarardım ben 

Birileri

Üşüyorum

Artık çok geç dönecek yerim kalmadı, ölmeliyim gece olmadan